januari 2018

Saint-Saëns: Works for Cello & Orchestra

Gabriel Schwabe & Malmö Symphony Orchestra o.l.v. Marc Soustrot

Gabriel Schwabe geeft deze concerten een verrukkelijke toon: zoals criticus Jeremy Nicholas duidelijk maakt, een koopje voor de prijzen op Naxos, maar hoe dan ook een briljante aankoop.

Ik vind deze twee cd's behoorlijk goed. Nee toch niet, ik vind ze uitzonderlijk. Het punt is dat te veel opnames op het Naxos-label – en dit zijn de belangrijkste voorbeelden – als vanzelfsprekend worden beschouwd: weinig publiciteit, onbekende solisten, tweederangs orkest, onbekende dirigent. Wie gaat dit oppakken en zeggen dat deze uitvoeringen en de opnamekwaliteit eigenlijk net zo goed zijn als de allerbeste en in sommige gevallen hun rivalen overtreffen? Vervang Mrs Star Name door Tianwa Yang en Mr Star Name door Gabriel Schwabe en ik vermoed dat er meer interesse zou zijn en een heel andere kritische reactie. Afgezien daarvan is het zeldzaam om een ​​cd te vinden met bijna alle werken van Saint-Saëns voor viool en orkest (behalve de concerten) op één cd; en ik heb nergens een andere gevonden met zijn complete werken voor cello en orkest.

De nieuwe cd van laatstgenoemde is vermoedelijk door Naxos bedoeld als vervanging voor een meer dan 20 jaar oude met Maria Kliegel en de Bournemouth Sinfonietta van gezegende herinnering met exact hetzelfde repertoire, maar met de toevoeging van 3'05" van een versie voor cello en orkest van de Romance in F, Opus 36 (1874). Ik was erg onder de indruk van Gabriel Schwabe (b1988). Zo vaak komt de opening van het Celloconcert nr. 1 over als hectisch en bulderend; evenzo kan het Allegro appassionato gewoon adembenemend en briljant zijn. Schwabe speelt met een licht hart en produceert een lichte, luchtige toon die daarbij past, gecombineerd met een nonchalance en evenwicht die ik het aantrekkelijkst vond (ik zou hem graag horen in de twee Vieuxtemps-concerten). En als de eerste vier van de vijf delen van de Suite niet Saint Saëns' beste uur zijn, zou de afsluitende Tarentelle zeker vaker gehoord moeten worden. Marc Soustrot brengt hier een onweerstaanbare elan en punch in.

Schwabe is ook de cello-duettiste met Tianwa Yang in La Muse et le poète op de vioolplaat. Yang is een andere jonge artiest die het verdient om breder bekend te worden (hoewel vioolliefhebbers ongetwijfeld al haar complete Sarasate-werken voor viool en orkest, ook op Naxos, hebben ontdekt). Ze heeft zo'n zoete toon (probeer de opening van de Havanaise) en haar uitvoering van de minder bekende Morceau de concert zorgde ervoor dat ik het werk voor het eerst goed registreerde. Voor pure bravoure, luister naar de coda van de Introduction and Rondo capriccioso, die wordt uitgevoerd met een snelheid die bijna overeenkomt met Heifetz (1935 met Barbirolli), en met verbazingwekkende articulatie en zelfs grote helderheid. Ik zou eraan toe kunnen voegen dat voor beide platen de producer, engineer en editor Sean Lewis is. Een pluim voor hem en alle betrokkenen.

I think these two discs are rather good. No. Rephrase that. I think they are exceptional. The point is that too many recordings on the Naxos label – and these are prime examples – are taken for granted: little publicity, unknown soloists, second-rank orchestra, unknown conductor. Who is going to pick this up and say that, actually, these performances and the recording quality are up there with the very best and, in some instances, surpass their rivals? Substitute Mrs Star Name for Tianwa Yang and Mr Star Name for Gabriel Schwabe and I suspect there would be greater interest and a very different critical reaction. Apart from that, it is rare to find a disc with almost all of Saint-Saëns’s works for violin and orchestra (apart from the concertos) on a single disc; and I have not found another anywhere that has his complete works for cello and orchestra.

The new disc of the latter is presumably intended by Naxos to be a replacement for one over 20 years old with Maria Kliegel and the Bournemouth Sinfonietta of blessed memory featuring exactly the same repertoire but with the 3'05" addition of a version for cello and orchestra of the Romance in F, Op 36 (1874). I was very taken by Gabriel Schwabe (b1988). So often the opening of the Cello Concerto No 1 comes across as hectic and blustering; likewise the Allegro appassionato can be merely breathless and brilliant. Schwabe plays with a light heart and produces a light, airy tone to match, combined with a nonchalance and poise that I found most attractive (I’d love to hear him in the two Vieuxtemps concertos). And if the first four of the Suite’s five movements are not Saint Saëns’s finest hour, the concluding Tarentelle should surely be heard more often. To this, Marc Soustrot brings an irresistible élan and punch to proceedings.

Schwabe is also the cello duettist with Tianwa Yang in La Muse et le poète on the violin disc. Yang is another young artist who deserves to be more widely known (though fiddle fanciers will no doubt have swooped already on her complete Sarasate works for violin and orchestra, also on Naxos). She has such a sweet tone (try the opening of the Havanaise) and her performance of the less familiar Morceau de concert made me properly register the work for the first time. For pure bravura, listen to the coda of the Introduction and Rondo capriccioso, which is dispatched with a speed that almost matches Heifetz (1935 with Barbirolli), and with astonishing articulation and even great clarity. I might add that for both discs the producer, engineer and editor is Sean Lewis. A tip of the hat to him and all concerned.