mei 2018

Mompou & Ravel: Reflections

Julien Brocal

Er zit een gevoelige, betoverende gratie in het spel van Julien Brocal tijdens dit recital, dat moeiteloos een boeiende wereld van kleur en stemming lijkt over te brengen.

Julien Brocal, een jonge Franse componist en pianist geboren in Arles, studeerde bij Erick Berchot en Rena Shereshevskaya aan de École Normale de Musique de Paris Alfred Cortot. Sinds 2013 werkt hij nauw samen met Maria João Pires en ik denk dat haar weldadige invloed duidelijk is. Vorig jaar maakte Brocal zijn opnamedebuut in werken van Chopin met Rubicon, een gezelschap dat ook debuteerde (4/17). Zijn nieuwe Rubicon-cd combineert twee componisten met Baskische connecties, Mompou en Ravel.

Brocal is een onderscheidende muzikant wiens fantasierijke, intelligente en gecultiveerde pianospel tegelijk verleidelijk en gezaghebbend is. In feite is de perfectie en volwassenheid van zijn Ravel ronduit verbazingwekkend. Brocals gevoeligheid voor de subtielste aanwijzingen van de componist op de pagina zorgt ervoor dat zijn uitvoeringen kunnen vliegen in een corona van veranderende kleuren en stemmingen. Miroirs ontvouwt zich in een schijnbaar onvermijdelijk traject. Van het delicate gefladder van ‘Noctuelles’ tot de verre resonanties van ‘La vallée des cloches’, het is alsof we rustig door een galerie van meesterlijke schilderijen slenteren. ‘Une barque sur l’océan’ rolt, zwelt en zakt in een spel van schitterend zonlicht op het water. Een lenige, levendige ‘Alborada del gracioso’ dartelt rond in de frisheid van de ochtend. In de Sonatine brengt Brocal Ravels precisievakmanschap op de voorgrond in een lezing vol heldere kleuren en glinsterende texturen.

Hetzelfde fijne oor en gevoelige toets, in combinatie met een superieur gevoel voor timing, brengen de twee Mompou-sets tot leven. Charmes, een reeks juweelachtige miniaturen, is bijzonder aantrekkelijk. Brocals eigen tedere, diep ontroerende Nature morte wordt aangeboden als toegift.

Als deze opname een tekortkoming heeft, dan is het misschien dat de programmering het risico loopt Brocals magistrale Ravel te verbergen tussen de eenvoudigere texturen, overheersende langzame tempo's en introversie van de Mompou-stukken. Het is onmogelijk te voorspellen in welke richting Brocals gaven hem zullen leiden, maar ik dring er bij u op aan de kans niet te missen om dit unieke talent te horen.

Julien Brocal, a young French composer and pianist born in Arles, has studied with Erick Berchot and Rena Shereshevskaya at the École Normale de Musique de Paris Alfred Cortot. Since 2013 he has worked closely with Maria João Pires and I fancy her beneficent influence is evident. Last year Brocal made his recording debut in works of Chopin with Rubicon, a company also making its debut (4/17). His new Rubicon CD pairs two composers with Basque connections, Mompou and Ravel.

Brocal is a musician of distinction whose imaginative, intelligent and cultivated piano-playing is at once seductive and authoritative. In fact, the perfection and maturity of his Ravel is little short of astonishing. Brocal’s sensitivity to the composer’s subtlest indications on the page allows his performances to take flight in a corona of shifting colours and moods. Miroirs unfolds in a seemingly inevitable trajectory. From the delicate fluttering of ‘Noctuelles’ through the distant resonances of ‘La vallée des cloches’, it as though we stroll leisurely through a gallery of master paintings. ‘Une barque sur l’océan’ rolls, swells and subsides in a play of brilliant sunlight on water. A lithe, animated ‘Alborada del gracioso’ gambols about in the freshness of morning. In the Sonatine, Brocal foregrounds Ravel’s precision craftsmanship in a reading filled with pellucid colours and shimmering textures.

The same fine ear and sensitive touch, in combination with a superb sense of timing, bring the two Mompou sets to life. Charmes, a suite of gem-like miniatures, is particularly appealing. Brocal’s own tender, deeply affecting Nature morte is offered as an encore.

If this recording has a shortcoming, it might be that its programming runs the risk of concealing Brocal’s magisterial Ravel among the simpler textures, prevalent slow tempos and introversion of the Mompou pieces. It is impossible to predict in what direction Brocal’s gifts will lead him but I urge you not to miss the opportunity to hear this singular talent.