december 2018
Pater Peccavi: Music of Lamentation from Renaissance Portugal
The Marian Consort o.l.v. Rory McCleery
Eerder dit jaar hebben we al een profiel van The Marian Consort onder leiding van Rory McCleery opgesteld. Zij brengen de voortreffelijke vaardigheid en elegantie waar ze al om bekend stonden naar de muziek van het Portugal van de late Renaissance.
Dit prachtige Portugese polyfone repertoire uit de late Renaissance is even rijk aan expressie als politiek evenwichtig. Geschreven onder de heerschappij van de Spaanse Habsburgers van 1580 tot 1640, worden werken van Duarte Lobo (c1565-1646) en Manuel Cardoso (1566-1650) vaak aangetrokken tot teksten van rouw en weeklagen, terwijl ze verlangen naar een einde aan de buitenlandse heerschappij en hunkeren naar het herstel van een Portugese monarchie. Dit alles wordt stilistisch levendiger wanneer we opmerken dat beide componisten Monteverdi overleefden, zij het slechts lichtjes.
Dit prachtige nieuwe album van The Marian Consort is zeker een van de beste een-op-een-ensemble-opnames van dit repertoire. Gedurende het hele programma koesteren ze een warme mix terwijl ze lange polyfone draden naar expressieve uiteinden trekken. De schijf opent met Cardoso's zesstemmige Lamentations for Maunday Thursday uit zijn laatste gepubliceerde verzameling; rustig, expressief en met een aangename kern in hun geluid, creëren de sopranen in het bijzonder een zelfverzekerde, glinsterende toon met royale frasering. Verschillende grotere ensembles, met name The Sixteen (‘Renaissance Portugal: The Sacred Music of Cardoso and Lôbo’ – Coro, 8/94) en Westminster Cathedral Choir (‘Masterpieces of Portuguese Polyphony’ – Hyperion) hebben soortgelijke gepassioneerde Cardoso-uitvoeringen opgenomen en zijn als zodanig waarschijnlijk een invloed. Het Marian Consort voegt echter een intens geladen intimiteit toe aan de mix.
De première-opname van Lobo’s Missa Veni Domine vormt de ruggengraat van het programma. Het is een parodie/imitatiewerk dat is gebaseerd op een motet van Palestrina; Rory McCleery legt mogelijke Sebastianistische connecties met deze tekst uit in zijn boekje (de gehoopte terugkeer van koning Sebastian die in 1578 tijdens een militaire campagne omkwam). Ik hou van deze uitvoering, vol energie en zeer responsief op de tekst. Vooral het Sanctus-Benedictus laat de flexibiliteit van dit ensemble zien in het reageren op verschillende texturen. Het hoogtepunt van het album is voor mij echter Circumdederunt me, een setting van een begrafenistekst van Aires Fernandez. Hier reiken de zinnen omhoog en overlappen elkaar in grote bogen, die de zangers uitvoeren met een hunkerende intensiteit die gewoonweg voortreffelijk is.
This exquisite late Renaissance Portuguese polyphonic repertoire is as richly expressive as it is politically poised. Written under the rule of the Spanish Habsburgs from 1580 to 1640, works by Duarte Lobo (c1565-1646) and Manuel Cardoso (1566-1650) are frequently drawn towards texts of mourning and lamentation as they long for an end to foreign rule and yearn for the restoration of a Portuguese monarchy. All this becomes more stylistically vivid when we note both composers outlived Monteverdi, albeit only slightly.
This beautiful new album from The Marian Consort is surely one of the best one-to-a-part ensemble recordings of this repertoire. Throughout the programme they nurture a warm blend while drawing out long polyphonic threads to expressive ends. The disc opens with Cardoso’s six-voice Lamentations for Maunday Thursday from his final published collection; unhurried, expressive and with a pleasing core to their sound, the sopranos in particular create a confident, glistening tone with generous phrasing. Several larger ensembles, notably The Sixteen (‘Renaissance Portugal: The Sacred Music of Cardoso and Lôbo’ – Coro, 8/94) and Westminster Cathedral Choir (‘Masterpieces of Portuguese Polyphony’ – Hyperion) have recorded similarly impassioned Cardoso performances and as such are a likely influence. The Marian Consort, however, add an intensely charged intimacy to the mix.
The premiere recording of Lobo’s Missa Veni Domine forms the backbone to the programme. It is a parody/imitation work drawing on a motet by Palestrina; Rory McCleery explains potential Sebastianist connections with this text in his booklet notes (the hoped for return of King Sebastian lost in a military campaign of 1578). I love this performance, full of energy and highly responsive to the text. The Sanctus-Benedictus in particular shows the flexibility of this ensemble in responding to different textures. The album highlight for me, however, is Circumdederunt me, a setting of a funeral text by Aires Fernandez. Here the phrases reach upwards and overlap in great arches, which the singers perform with a yearning intensity which is just exquisite.