februari 2019

Blues Dialogues: Music by Black Composers

Rachel Barton Pine & Matthew Hagle

Violiste Rachel Barton Pine brengt een meeslepende en volkomen overtuigende kracht en ziel – om nog maar te zwijgen van virtuositeit – naar dit fascinerende programma.

Wat een fascinerende, prachtige cd. Rachel Barton Pine heeft de naam geleend van de vier Blues Dialogues voor onbegeleide viool van Dolores White. Om hen heen put ze uit een twintig jaar durende fascinatie voor muziek van zwarte componisten om een ​​opmerkelijk gevarieerd en lonend recital samen te stellen, verbonden door het verenigende idee van de Blues. En als dat idee aanvankelijk een formule suggereert - of (slik!) crossover - dan verdwijnt die indruk snel.

William Grant Still's Suite roept Brahmsiaanse romantiek op, Dolores White citeert Bartók en Daniel Bernard Roumain's Filter beweegt van door Jimi Hendrix geïnspireerde tonale vervorming naar een briljante moto perpetuo afgeleid van elektronische dansmuziek. Billy Childs’ Incident on Larpenteur Avenue – in opdracht van Pine voor deze collectie – ontvouwt een verhaal van raciale onrechtvaardigheid met dezelfde zuinigheid van middelen en gesublimeerde pijn als Janáčeks Pianosonate. De titel van de cd is terecht: dit zijn echt ‘dialogen’ in de meest creatieve en stimulerende zin.

Moet ik zeggen dat Pine hier alles glorieus speelt – van de glimmende virtuoze schittering van David Bakers openingsstuk Blues (Deliver My Soul) tot de volle lage snaarklank en strelende portamento’s die ze meebrengt naar Clarence Cameron Whites Levee Dance uit 1927. Luister hoe onaangedaan ze de melodie van Stills centrale langzame deel schetst; geniet van de donder waarmee pianist Matthew Hagle Wendell Logans Duke Ellington-transcriptie lanceert, en de Aeolische harptonen waarmee Pine die glorieuze melodie uiteindelijk laat oplossen. In passages van virtuoze vertoning is ze zo zeker op haar voeten en zo behendig als een acrobaat.

U bent misschien sceptisch over het vermogen van instrumentale muziek om een ​​sociaal-politieke boodschap over te brengen, en dat is uw prerogatief (hoewel de boekjesnotities uitstekend en zeer uitgebreid zijn). Dit is hoe dan ook een zeer lonende schijf.

What a fascinating, beautiful disc. Rachel Barton Pine has borrowed the name from the four Blues Dialogues for unaccompanied violin by Dolores White. Around them, she’s drawn on a two-decade fascination with music by black composers to assemble a remarkably varied and rewarding recital linked by the unifying idea of the Blues. And if that idea initially suggests a formula – or (gulp!) crossover – that impression is quickly dispelled.

William Grant Still’s Suite evokes Brahmsian romanticism, Dolores White quotes Bartók, and Daniel Bernard Roumain’s Filter moves from Jimi Hendrix-inspired tonal distortion to a brilliant moto perpetuo derived from electronic dance music. Billy Childs’s Incident on Larpenteur Avenue – commissioned by Pine for this collection – unfolds a story of racial injustice with the same economy of means, and sublimated pain, as Janáček’s Piano Sonata. The disc’s title is valid: these really are ‘dialogues’ in the most creative and stimulating sense.

Need it be said that Pine plays everything here gloriously – from the gleaming virtuoso dazzle of David Baker’s opening Blues (Deliver My Soul) to the full-throated lower-string tone and caressing portamentos that she brings to Clarence Cameron White’s 1927 Levee Dance. Listen to how unaffectedly she outlines the melody of Still’s central slow movement; enjoy the thunder with which pianist Matthew Hagle launches Wendell Logan’s Duke Ellington transcription, and the Aeolian-harp tones with which Pine finally makes that glorious melody dissolve. In passages of virtuoso display, she’s as sure-footed and as agile as an acrobat.

You might be sceptical about the capacity of instrumental music to convey a socio-political message, and that’s your prerogative (though the booklet notes are excellent, and very comprehensive). This is a deeply rewarding disc regardless.