april 2019

Schubert: Piano Works, Trout Quintet, Lieder

Artur Schnabel

Een echte pianogigant; Schubertuitvoeringen die de kenmerkende dramatische en spontaan klinkende stijl van Artur Schnabel onthullen.

Nadat we al Artur Schnabels complete set van de pianosonates van Beethoven hadden gehoord (12/16; hoewel het nogal irritant is dat de Diabelli-variaties en andere solowerken die rond dezelfde tijd zijn opgenomen, zijn weggelaten), richt Warner Classics nu zijn aandacht op Schnabels eveneens opmerkelijke Schubert-opnamen. De ereplaats moet gaan naar de drie grote sonates D850, D959 en D960. In zijn onthullende boekjes noemt André Tubeuf op interessante wijze sessies met de sonates D845, D894 en D958, waarvan ik me niet kan herinneren dat ik ze ooit ben tegengekomen. Zijn deze ooit opgenomen, of opgenomen maar nooit uitgebracht? Iemand aanwijzingen? Wat betreft de sonates die we wel hebben, is Schnabels kenmerkende spontaniteit en beheersing van rusten overal aanwezig, zijn welsprekende stemvoering (die soms grenst aan opera) is vooral merkbaar in het tweede deel van Con moto van D850. En dan is er nog zijn spelgevoel. Er is ook drama in het onrustige centrum van D959's Andantino, en de verstoorde kalmte die zo'n groot deel van het eerste deel van de geweldige Bes-sonate, D960, begroet. De moments musicaux en de acht impromptus zijn opgenomen, hoewel de onlangs ontdekte RCA-opname uit 1942 van de D899-set (opgenomen in RCA's eigen Schnabel-collectie: 88985 38971-2) mij marginaal superieur lijkt aan deze set uit 1950. Opnamen van verschillende duetten met Schnabels zoon Karl Ulrich en Lieder met zijn vrouw, Therese Behr-Schnabel, die ergens voorbij haar vocale hoogtepunt werden gehoord, maar muzikaal gezien nog steeds in topvorm zijn, getuigen van Schnabels vaardigheden als duetpartner, terwijl het Forellenkwintet met Pro Arte Quartet-leden plus contrabassist Claude Hobday van begin tot eind puur genot is. De transfers zijn de beste die we tot nu toe hebben gehad.

Having already treated us to Artur Schnabel’s benchmark complete set of the Beethoven piano sonatas (12/16; though rather irritatingly omitting the Diabelli Variations and other solo works recorded around the same time), Warner Classics now turns its attention to Schnabel’s equally remarkable Schubert recordings. Pride of place must go to the three big Sonatas D850, D959 and D960. In his revealing booklet notes, André Tubeuf interestingly mentions sessions that included the Sonatas D845, D894 and D958, none of which I can recall having come across. Were these ever recorded, or recorded but never issued? Clues, anyone? As to the sonatas we do have, Schnabel’s signature spontaneity and mastery of musical rests is everywhere in evidence, his eloquent voicing (at times bordering on operatic) especially noticeable in the Con moto second movement of D850. And there’s his sense of play. There’s drama, too, at the unstill centre of D959’s Andantino, and the ruffled calm that greets so much of the first movement of the great B flat Sonata, D960. The moments musicaux and the eight impromptus are included, though the recently discovered 1942 RCA recording of the D899 set (included in RCA’s own Schnabel collection: 88985 38971-2) strikes me as marginally superior to this 1950 set. Recordings of various duet works with Schnabel’s son Karl Ulrich and Lieder with his wife, Therese Behr-Schnabel, heard somewhere past her vocal prime though still in fine fettle musically speaking, attest to Schnabel’s skills as a duet partner, while the Trout Quintet with Pro Arte Quartet members plus double bassist Claude Hobday is pure delight from start to finish. The transfers are the finest we’ve yet had.