april 2019

Private Passions (Arnold Bax & Harriet Cohen)

Mark Bebbington

De muzikale reizen van Mark Bebbington zijn altijd fascinerend – dit keer combineert hij Arnold Bax met een aantal recent ontdekte stukken van Harriet Cohen, in uitvoeringen die vol poëzie zitten.

Eerste opnamen van twee sets pianostukken van Arnold Bax en Harriet Cohen (zijn charismatische muze en geliefde) sieren deze nieuwste portie zelfgekweekte kost van de uitstekende Mark Bebbington. Cohens vier Russian Impressions (uitgegeven in 1915 door Augener) blijken een charmante vondst, vooral de eerste twee (‘Sunset on the Volga’ en ‘The Exile’) winnen de goedkeuring van Bax. Bebbington leent ze atmosferische en behendig liefdevolle pleidooien, zoals hij dat ook doet met de wat substantiëlere Four Pieces die Bax in maart 1947 voltooide. Een nerveuze ‘Fantastic March’ (die sluw knipoogt naar The Happy Forest en de uitbundige finale van de Vierde symfonie) en ‘Phantasie’ (afwisselend krachtig en dromerig) omlijsten een teder, zangerig ‘Romanza’ en geurige ‘Idylle’.

Het echte vlees in dit ongewoon ondernemende en genereuze programma komt echter met de grootschalige Sonate in Es die Bax in juni 1921 voltooide en vervolgens herwerkte als zijn Eerste Symfonie (waarbij hij een geheel nieuw langzaam deel componeerde). Liefhebbers weten al alles over de blijvende deugden van John McCabe's baanbrekende versie (Continuum, 11/92) en Michael Endres' niet minder meeslepende verslag (Oehms, 10/06); het volstaat te zeggen dat ze geen tijd zouden moeten verspillen om ook deze nieuwkomer te horen! Met zijn rotsvaste technische arsenaal en opperste kalmte brengt Bebbington opwindende kracht en bedwelmende poëzie naar Bax' turbulente, ruig mooie inspiratie, het prachtige Lento con molto espressione middelpunt van de sonate, gebracht met een speciale perceptie.

De afsluiting wordt gevormd door magnifieke uitvoeringen van de sluimerende, intense passacaglia In the Night uit 1914 (‘Dat stuk betekent zoveel voor mij – ik denk dat ik de ziel ervan ken’, schreef Cohen aan de componist) en de Legend uit 1935 (een duister, broeierig essay dat erg in de bardische geest is van de Derde Pianosonate, Northern Ballad nr. 2 en Winter Legends). Bezoekers van de Somm-website kunnen een extra nummer downloaden, namelijk de centrale Lento espressivo van de zogenaamde Salzburg Sonate – een Mozartiaanse pastiche die Bax schreef als luchtige ontspanning na het voltooien van de ‘nijlpaardachtige’ partituur van zijn orkestmars London Pageant uit 1937. (Luister op 1'46" naar een pakkend idee dat voorbestemd is om opnieuw te verschijnen in het langzame deel van Bax' Vioolconcert.)

Samenvattend, een geweldig nummer. Zowel Graham Parletts aantekeningen als Paul Arden-Taylors techniek zijn eersteklas. Nu vraag ik me af of Bebbington misschien overgehaald kan worden om zijn aandacht te richten op Bax' vier genummerde pianosonates.

First recordings of two sets of piano pieces by Arnold Bax and Harriet Cohen (his charismatic muse and lover) adorn this latest helping of home-grown fare from the excellent Mark Bebbington. Cohen’s four Russian Impressions (published in 1915 by Augener) prove a charming find, the first two especially (‘Sunset on the Volga’ and ‘The Exile’) winning Bax’s approval. Bebbington lends them atmospheric and deftly affectionate advocacy, as he does the rather more substantial Four Pieces that Bax completed in March 1947. A skittish ‘Fantastic March’ (which slyly nods at The Happy Forest and the Fourth Symphony’s boisterous finale) and ‘Phantasie’ (by turns forceful and dreamy) frame a tenderly songful ‘Romanza’ and fragrant ‘Idyll’.

However, the real meat in this uncommonly enterprising and generous programme comes with the large-scale Sonata in E flat that Bax completed in June 1921 and subsequently reworked as his First Symphony (composing an entirely new slow movement in the process). Aficionados will already know all about the lasting virtues of John McCabe’s pioneering version (Continuum, 11/92) and Michael Endres’s no less compelling account (Oehms, 10/06); suffice it to say, they should waste no time in hearing this newcomer too! With his rock-solid technical armoury and supreme composure, Bebbington brings thrilling power and intoxicating poetry to Bax’s turbulent, ruggedly beautiful inspiration, the sonata’s gorgeous Lento con molto espressione centrepiece delivered with especial perception.

Rounding off proceedings are magnificent performances of the slumberingly intense 1914 passacaglia In the Night (‘That piece means such a lot to me – I think I know its very soul’, Cohen wrote to the composer) and the 1935 Legend (a darkly brooding essay very much in the bardic spirit of the Third Piano Sonata, Northern Ballad No 2 and Winter Legends). Visitors to the Somm website can download an extra track, namely the central Lento espressivo of the so-called Salzburg Sonata – a Mozartian pastiche that Bax wrote as light relief after completing the ‘hippopotamus-like’ scoring of his 1937 orchestral march London Pageant. (At 1'46" listen out for a fetching idea destined to reappear in the slow movement of Bax’s Violin Concerto.)

In summary, a terrific issue. Both Graham Parlett’s annotation and Paul Arden-Taylor’s engineering are first-rate. Now, I wonder whether Bebbington might be persuaded to turn his attention to Bax’s four numbered piano sonatas.