augustus 2022
A Meditation
The Sixteen o.l.v. Harry Christophers
Een programma met oude en nieuwe muziek, opgebouwd rond de Meditations van John Henry Newman, en uitgevoerd met de kracht en precisie die u van ons gewend bent, door de altijd indrukwekkende Harry Christophers en The Sixteen.
Zoals alle releases van The Sixteen, slaagt deze nieuwe erin om op magische wijze het oude en het nieuwe te overbruggen met vindingrijkheid en volledige integriteit. Het concept om een album te bouwen rond de Meditations van John Henry Newman is, voor zover ik weet, nog niet eerder geprobeerd.
De vijf nieuwe koorwerken zijn het resultaat van de vrijgevigheid van de Genesis Foundation. Will Todds I shall be an angel of peace is gecast voor dubbel koor (wat automatisch de mogelijkheden voor weelderige texturen vergroot, die volledig worden gerealiseerd). Het wordt verder versterkt door een prachtig viool obligato, dat de tekst aan elkaar naait, gespeeld met de grootste kalmte en intensiteit door Sarah Sexton. Anna Semples A Meditation weeft nauwe harmonieën, duidelijke veranderingen van textuur en een voorliefde voor herhaling in een rijk, contemplatief wandtapijt.
In een fascinerende studie in contrasten zetten Eoghan Desmond, Lisa Robertson en James MacMillan allemaal dezelfde tekst op, getiteld Nothing in vain, een herinterpretatie van Newmans A Meditation on Trust in God van proza naar poëzie door Robert Willis, de onlangs gepensioneerde deken van de kathedraal van Canterbury. Terwijl Desmonds prachtig aangrijpende setting organisch laag voor laag uitgroeit tot een gepassioneerd pleidooi voor vrede, is MacMillans dubbelkoor-schrijven veel intuïtiever contrapuntisch, op natuurlijke wijze op smaak gebracht met een gezonde dosis Keltische intonatie. Dit, het langste nummer op de cd, is ook opmerkelijk vanwege Jeremy Budds verbluffende tenorsolo.
Van de langer bestaande werken worden een drietal van Elgars anthems eersteklas uitgevoerd. Great is the Lord dateert uit dezelfde periode als het Vioolconcert. Ik was getroffen door hoezeer Elgar schatplichtig was aan SS Wesley en zijn multi-sectionele hymnes, zoals Ascribe unto the Lord. De dramatische samenhang van Give unto the Lord wordt niet onderschat. Het mooiste van alles is echter het onbegeleide They are at rest.
Aanvankelijk vond ik de opname van drie hymnes (op teksten van Newman) door Boyce, Terry en WH Harris enigszins incongruent. Harris's Alberta (‘Lead, kindly light’) wordt echter met zoveel tederheid en ontroering gezongen dat dergelijke zorgen snel worden weggenomen. Een ander groot genoegen van het album is Simon Johnsons voortreffelijke noot-perfecte orgelspel. Hij tovert een scala aan prachtige quasi-orkestrale effecten tevoorschijn uit Harrison and Harrison van de Temple Church.
Een genereus programma, zowel qua lengte als breedte, en een vreugdevolle inspiratie. Gefeliciteerd Harry Christophers, zijn geweldige zangers en het Coro-productieteam.
As with all of The Sixteen’s releases, this new one manages to magically bridge the old and the new with ingenuity and complete integrity. The concept of building an album around the Meditations of John Henry Newman has, to my knowledge, not been attempted before.
The five new choral works are the fruits of the generosity of the Genesis Foundation. Will Todd’s I shall be an angel of peace is cast for double choir (which automatically heightens the opportunities for luscious textures, fully realised). It is further enhanced by a wonderful violin obbligato, which stitches the text together, played with utmost poise and intensity by Sarah Sexton. Anna Semple’s A Meditation weaves close harmonies, clear changes of texture and a fondness for reiteration into a rich, contemplative tapestry.
In a fascinating study in contrasts, Eoghan Desmond, Lisa Robertson and James MacMillan all set the same text, entitled Nothing in vain, a refashioning of Newman’s A Meditation on Trust in God from prose into poetry by Robert Willis, the recently retired Dean of Canterbury Cathedral. Whereas Desmond’s beautifully affecting setting grows organically layer by layer into a passionate plea for peace, MacMillan’s double-choir writing is much more intuitively contrapuntal, flavoured, naturally, with a healthy dose of Celtic inflection. This, the longest track on the disc, is also noteworthy for Jeremy Budd’s stunning tenor solo.
Of the longer-established works, a trio of Elgar’s anthems are given first-rate performances. Great is the Lord dates from the same period as the Violin Concerto. I was struck by how indebted Elgar was to SS Wesley and his multi-sectional anthems, such as Ascribe unto the Lord. The dramatic coherence of Give unto the Lord is not underplayed. Finest of all, though, is the unaccompanied They are at rest.
Initially I thought the inclusion of three hymns (to Newman texts) by Boyce, Terry and WH Harris slightly incongruous. However, Harris’s Alberta (‘Lead, kindly light’) is sung with such tenderness and poignancy that any such concerns are quickly dispelled. Another of the album’s great pleasures is Simon Johnson’s superbly note-perfect organ-playing. He conjures a host of beautiful quasi-orchestral effects from the Temple Church’s Harrison and Harrison.
A generous programme both in length and breadth and a joyful inspiration. Congratulations to Harry Christophers, his wonderful singers and the Coro production team.