oktober 2024

Fauré: Nocturnes & Barcarolles

Aline Piboule

Een ongelooflijk gevoel voor detail, van de verkenning van Fauré's expressieve lijnen tot het glorieus klinkende instrument, kenmerken deze lonende release van de Franse pianiste Aline Piboule.

Voor haar nieuwe Harmonia Mundi-opname van Fauré speelt de Franse pianiste Aline Piboule vier van de 13 Nocturnes en zeven van de 13 Barcarolles, voorafgegaan door een van de Eight Brief Pieces, Op. 84. Haar doordachte en aantrekkelijke programma wordt over het algemeen chronologisch gepresenteerd, maar niet slaafs. Ze bespeelt een prachtig gerestaureerde Gaveau-piano uit 1929 uit de collectie van het Musée de la Musique in Parijs.

Vanaf het begin is het duidelijk dat Piboule's identificatie met Fauré's expressieve en retorische gebaar compleet is. De Improvisation, Op. 84 No. 5, zacht en onderzoekend, biedt de perfecte introductie tot de set. De sfeer van onzekerheid wordt weerspiegeld in de 11e Nocturne, Opus 104 nr. 1, maar maakt al snel plaats voor een bijna pijnlijke extase in de vijfde Barcarolle, Opus 66. In de derde Barcarolle en vijfde Nocturne, respectievelijk Opus 42 en 37, is de intensiteit enigszins verlicht - totdat het middendeel van de Nocturne, het langste stuk op het programma, het weer opvoert.

Later, de sombere 10e Barcarolle, Opus 104 nr. 2, schommelt tussen acute eenzaamheid en de rand van terreur, niet ver verwijderd van de late gondelstukken van Liszt. Fauré's laatste Nocturne, in b mineur, Opus 119 - de voorlaatste selectie - krijgt een krachtig gepassioneerde uitvoering.

Zelden hoor je piano-opnamen met een programma dat zo zorgvuldig is geïntegreerd of waarvan de progressie van affecten zo natuurlijk vloeit. Piboules precisie van aanraking en oordeelkundige pedaalslag zijn net zo consistent als de sensualiteit van haar aanpak. Hoe vreemd het ook mag lijken om in één adem te spreken over kampioenschap en Fauré – een figuur die al lang in de canon is verankerd – Piboules affiniteit en diepgang van begrip kwalificeren haar zeker als een welbespraakte kampioen. Als dit programma minder uitgebreid is dan dat van Marc-André Hamelin op zijn veelgeprezen set met twee schijven (Hyperion, 10/23), spreken Piboules interpretaties met een originaliteit en intimiteit die onweerstaanbaar overtuigend zijn.

For her new Harmonia Mundi recording of Fauré, French pianist Aline Piboule plays four of the 13 Nocturnes and seven of the 13 Barcarolles, prefaced by one of the Eight Brief Pieces, Op 84. Her thoughtfully conceived and appealing programme is presented generally chronologically, though not slavishly so. She plays a beautifully restored 1929 Gaveau piano from the collection of the Musée de la Musique in Paris.

From the outset, it is clear that Piboule’s identification with Fauré’s every expressive and rhetorical gesture is complete. The Improvisation, Op 84 No 5, gentle and searching, provides the perfect introduction to the set. Its air of uncertainty is echoed in the 11th Nocturne, Op 104 No 1, but soon gives way to an almost aching ecstasy in the fifth Barcarolle, Op 66. In the third Barcarolle and fifth Nocturne, Opp 42 and 37 respectively, the intensity is somewhat relieved – that is until the middle section of the Nocturne, the longest piece in the programme, ratchets it up again.

Later, the sombre 10th Barcarolle, Op 104 No 2, veers between acute loneliness and the brink of terror, not too distant from the late gondola pieces of Liszt. Fauré’s last Nocturne, in B minor, Op 119 – the penultimate selection – is given a powerfully impassioned performance.

One rarely hears piano recordings with a programme so carefully integrated or its progression of affects flowing more naturally. Piboule’s precision of touch and judicious pedalling are as consistent as is the sensuality of her approach. Strange as it may seem to speak in the same breath of championship and Fauré – a figure long enshrined in the canon – surely Piboule’s affinity and depth of understanding qualify her as an eloquent champion. If this programme is less extensive than Marc-André Hamelin’s on his much-touted two disc set (Hyperion, 10/23), Piboule’s interpretations speak with an originality and intimacy that are irresistibly persuasive.