augustus 2024

African Pianism, Vol. 2

Rebeca Omordia

De prachtige ‘African Pianism’-serie van Rebeca Omordia gaat verder met een welkome introductie tot meer fascinerende en gevarieerde muziek en componisten van over het hele continent, allemaal prachtig gespeeld.

Het tweede deel van Rebeca Omordia’s ‘African Pianism’ blijkt net zo’n openbaring als het eerste (22/5). De openingsselectie, Elilta – Cry of Joy van componist/pianist Girma Yifrashewa, begint op de manier van een prelude die je onder een preek tijdens een gospelkerkdienst zou kunnen horen. Het toenemende momentum van Omordia’s parelmoeren runs en versieringen vindt uiteindelijk zijn basis, ondersteund door een swingende baslijn ostinato. Salim Dada’s vijf Miniatures algériennes zijn wonderbaarlijk bondig en gevarieerd; na Omordia’s perfect intonerende manier met ‘Danse Zaydan’ te hebben gehoord, zou ik de pianist koste wat kost inhuren om in mijn klezmer-ensemble te spelen.

Van de vier werken van Nabil Benabdeljalil voel ik me het meest aangetrokken tot de spaarzaamheid en subtiele harmonische verfijning die de Two Preludes kenmerken. Frisson de la nuit is suggestief en inventief, al is het misschien iets te lang voor wat het te zeggen heeft. Toch is Omordia's welgevormde en genuanceerde interpretatie een overtuigend argument voor de muziek. Daarentegen is Mokale Koapeng's bescheiden getitelde Prelude in D flat een vermomde etude die in heerlijk onvoorspelbare richtingen afdwaalt. Grant McLachlan's gevoelige arrangement van de traditionele 'Senzeni Na?' en 'K'A Mura', de eerste van Fela Sowande's Two Preludes on Yoruba Sacred Folk Melodies, bieden een welkome lyrische verademing.

Omordia's virtuositeit komt volledig tot zijn recht in Florence Price's grootschalige Fantasie nègre in e mineur. Haar rijke sonoriteit en uitgestrekte frasering passen ongetwijfeld bij Price's romantische idioom, hoewel ik de vurige rand van Lara Downes' snellere tempo's in haar opname (Sono Luminus, 1/17^US) enigszins prefereer. Omordia articuleert echter de hoekige ritmes in drie selecties uit Akin Euba's Studies in African Pianism met indrukwekkend ambidexter aplomb. Robert Matthew-Walker's fantastische aantekeningen en Somm's ideale geluid versterken mijn enthousiaste aanbeveling. Op naar deel 3 en verder!

The second volume of Rebeca Omordia’s ‘African Pianism’ proves as much of a revelation as the first (5/22). The opening selection, Elilta – Cry of Joy by the composer/pianist Girma Yifrashewa, opens in the manner of a prelude that might be heard underneath a sermon at a gospel church service. The gathering momentum of Omordia’s pearly runs and flourishes eventually finds its footing supported by a swinging bass-line ostinato. Salim Dada’s five Miniatures algériennes are wonderfully terse and varied; after hearing Omordia’s perfectly inflected way with ‘Danse Zaydan’, I’d hire the pianist to play in my klezmer ensemble at any price.

Of the four works by Nabil Benabdeljalil, I’m most attracted to the sparseness and subtle harmonic sophistication distinguishing the Two Preludes. Frisson de la nuit is evocative and inventive, if perhaps a tad too long for what it has to say. Still, Omordia’s shapely and nuanced interpretation makes a compelling case for the music. By contrast, Mokale Koapeng’s modestly titled Prelude in D flat is an étude in disguise that veers in delightfully unpredictable directions. Grant McLachlan’s sensitive arrangement of the traditional ‘Senzeni Na?’ and ‘K’A Mura’, the first of Fela Sowande’s Two Preludes on Yoruba Sacred Folk Melodies, offer welcome lyrical respite.

Omordia’s virtuosity fully kicks in throughout Florence Price’s large-scale Fantasie nègre in E minor. Her rich sonority and expansive phrasing unquestionably suit Price’s Romantic idiom, although I slightly prefer the fervent edge of Lara Downes’s faster tempos in her recording (Sono Luminus, 1/17^US). However, Omordia articulates the angular rhythms in three selections from Akin Euba’s Studies in African Pianism with impressive ambidextrous aplomb. Robert Matthew-Walker’s superb annotations and Somm’s ideal sound enhance my enthusiastic recommendation. On to Vol 3 and beyond!