augustus 2024
Movements. Schumann, Ravel & Stravinsky
George Li
De Amerikaanse pianist George Li biedt zorgvuldig vormgegeven en karaktervolle uitvoeringen in een verrukkelijke demonstratie van zijn kunst en van zijn muziek.
Sinds zijn zilveren medaille op de Tsjaikovski-competitie van 2015 is de Amerikaanse pianist George Li, die deze zomer 29 wordt, druk bezig geweest. Hij voltooide het duale diplomaprogramma van Harvard University/New England Conservatory met een bachelor in Engelse literatuur en een master in muziek in 2019 en ontving drie jaar later het Artist Diploma van NEC. Hij toerde over de hele wereld, trad op met topdirigenten en -orkesten en smeedde kamermuziekpartnerschappen met onder meer het Dover Quartet en violiste Stella Chen. En hij heeft opgenomen. Eerst was er een gemengd recital van Haydn, Chopin, Liszt en Rachmaninov, opgenomen in het Mariinsky Theatre in Sint-Petersburg (10/17). Daarna Tsjaikovski's Eerste pianoconcert met de London Philharmonic onder leiding van Vasily Petrenko, samen met selecties uit beide Italiaanse jaren van Liszts Années plus de Don Juan Fantasy (1/20). Nu, bij zijn derde Warner Classics-release, biedt Li ons Stravinsky's transcripties voor Rubinstein van Petrushka, Ravels Waltzes en een diepe duik in Schumann.
De alomtegenwoordige Arabeske komt verre van versleten over, en komt in Li's handen tevoorschijn met ontwapenende frisheid en naïviteit. Pas diep in Davidsbündlertänze wordt de ware omvang van Li's gaven als Schumann-speler duidelijk. Elke frase is prachtig in balans, het richtinggevende doel staat nooit ter discussie. Schumanns rusteloze, zelfs grillige verbeelding wordt levendig opgeroepen. Maar bovenal is het Li's griezelig behendige vastlegging van Schumanns karakteriseringen, of ze nu gepassioneerd (nr. 4, Ungeduldig), zoekend (nr. 5, Einfach), achtervolgend (nr. 8, Frisch), opgewekt uitgelaten (nr. 13, Wild und lustig), komisch (nr. 12, Mit Humor) of onuitsprekelijk triest (nr. 2, Innig) zijn. Deze Davidsbündlertänze wekt mijn eetlust op voor een toekomstige Schumann Fantasie van Li.
Bovendien is zijn behandeling van Ravel niet minder verfijnd. De uitbundigheid van de eerste wals die overgaat in de gedempte intimiteit van de tweede belichaamt de essentie van Li's benadering van de Valses nobles et sentimentales. Ik kan geen andere pianist bedenken die Ravels esthetiek met meer smaak of sympathie vertolkt. De subtielste ritmische impulsen krijgen hun recht, zelfs als de kleuren en dynamische spectra bijna onberekenbaar breed lijken.
Uiteindelijk worden we naar het middelpunt van het podium getransporteerd in de wereld van Fokine, Benois, Nijinsky en Diaghilev. Dat dit geen dansen zijn voor thuis of in de balzaal, maar voor het theater, is een onderscheid dat Li duidelijk maakt in zijn uitvoering. Barstend van energie en ritmische vitaliteit, brengt hij tot dit besef een soort secco helderheid die bijzonder geschikt is voor Stravinsky. Je kunt je gemakkelijk een podium voorstellen vol dansers die alle drukte van het Vastenavondcarnaval in het begin van de 19e eeuw in Sint-Petersburg naspelen, maar pas nadat je bent bekomen van de verbazing van zo'n oogverblindend pianospel. Mis dit niet.
Since his silver medal at the 2015 Tchaikovsky Competition, the American pianist George Li, who turns 29 this summer, has been busy. He completed the Harvard University/New England Conservatory dual degree programme with a bachelor’s in English Literature and a master’s in Music in 2019 and, three years later, received the Artist Diploma at NEC. He has toured worldwide, appearing with top conductors and orchestras, as well as forging chamber music partnerships with the likes of the Dover Quartet and violinist Stella Chen. And he has recorded. First came a mixed recital of Haydn, Chopin, Liszt and Rachmaninov, recorded at St Petersburg’s Mariinsky Theatre (10/17). Then Tchaikovsky’s First Piano Concerto with the London Philharmonic under Vasily Petrenko, along with selections from both Italian years of Liszt’s Années plus the Don Juan Fantasy (1/20). Now, on his third Warner Classics release, Li offers us Stravinsky’s transcriptions for Rubinstein from Petrushka, Ravel’s Waltzes and a deep dive into Schumann.
The ubiquitous Arabeske comes off as far from threadbare, emerging in Li’s hands with disarming freshness and naivety. It is only deep into Davidsbündlertänze, however, that the true extent of Li’s gifts as a Schumann player becomes evident. Each phrase is beautifully balanced, its directional goal never in doubt. Schumann’s restless, even mercurial imagination is vividly evoked. But above all, it is Li’s uncannily adroit capture of Schumann’s characterisations, be they passionate (No 4, Ungeduldig), searching (No 5, Einfach), pursuing (No 8, Frisch), jauntily rambunctious (No 13, Wild und lustig), comical (No 12, Mit Humor) or ineffably sad (No 2, Innig). This Davidsbündlertänze whets my appetite for a future Schumann Fantasie from Li.
Moreover, his handling of Ravel is no less sophisticated. The exuberance of the first waltz melting into the hushed intimacy of the second embodies the essence of Li’s approach to the Valses nobles et sentimentales. I can’t think of another pianist who portrays Ravel’s aesthetic with greater relish or sympathy. The subtlest rhythmic impulses are given their due, even as the colour and dynamic spectra seem almost incalculably wide.
Finally, we are transported to centre stage in the world of Fokine, Benois, Nijinsky and Diaghilev. That these are dances not for the home or the ballroom but for the theatre is a distinction that Li makes clear in his performance. Bursting with energy and rhythmic vitality, he brings to this realisation a sort of secco clarity particularly suitable to Stravinsky. One easily imagines a stage filled with dancers enacting all the bustle of the Shrovetide carnival in early 19th-century St Petersburg, but only after one has recovered from the astonishment of such dazzling pianism. Don’t miss this.