november 2020

Sibelius: Symphonies Nos. 1 & 3

Royal Philharmonic Orchestra o.l.v. Owain Arwel Hughes

De betoverende klankwereld van Sibelius wordt met volle kracht en schoonheid naar voren gebracht door Owain Arwel Hughes en de RPO op dit prachtige album van het Rubicon-label.

Net als Edward Seckerson was ik erg onder de indruk van de recente opname van Sibelius’ Eerste symfonie onder leiding van Santtu-Matias Rouvali. Hier is een uitvoering met vergelijkbare grip, vitaliteit en communicatieve kracht. Hoewel hij in het eerste deel iets langzamer is dan de meeste dirigenten, weet Owain Arwel Hughes de spanning op een hoog niveau te houden en de terugkeer van het Allegro energico-thema in de recapitulatie is absoluut opwindend. Net als Rouvali levert Hughes ook een interpretatie die prachtig gearticuleerd en levendig is, waardoor de symfonie origineler en vooruitstrevender klinkt dan normaal, een effect dat vooral uitgesproken is in de snellere passages van het Andante. Er is zelfs een korte vooruitblik op de opening van de Vierde symfonie in het schrijven voor fagotten, celli en contrabassen net na fig I (5'30") in het eerste deel. In tegenstelling tot Rouvali, wiens dynamiekbeheersing af en toe de aandacht op zichzelf vestigt, geeft Hughes ons een zeer directe uitvoering van de partituur, vrij van enige interpretatieve overdrijving. Het spel van het Royal Philharmonic Orchestra is eersteklas in alle afdelingen, met hunkerend expressieve strijkers in het grote thema van de finale en een opmerkelijk voortstuwende bijdrage van de pauken.

Hughes' verslag van de Derde symfonie is even dwingend, helderheid en expressie zijn opnieuw kenmerken van de interpretatie. Er is een sterk gevoel van opwinding in het eerste deel en ontroering in het tweede, geholpen door het diepgevoelde spel van de houtblazers. In de finale bouwt Hughes het deel op tot een roerende conclusie, het tempo iets gematigder dan het anderszins even heldere verslag van Osmo Vänskä, maar ook krachtiger, ondersteund door uitstekend spel van de koperblazers. Met de opname in de ervaren handen van producer Andrew Keener en engineer Phil Rowlands is het geen verrassing dat de geluidskwaliteit net zo prijzenswaardig is als het muzikantschap. Al met al een geweldig begin van Rubicons nieuwe cyclus van de Sibelius-symfonieën.

Like Edward Seckerson, I was greatly impressed by the recent recording of Sibelius’s First Symphony conducted by Santtu-Matias Rouvali. Here is a performance of similar grip, vitality and communicative power. Although slightly slower than most conductors in the first movement, Owain Arwel Hughes maintains tension at a high level and the return of the Allegro energico theme in the recapitulation is absolutely thrilling. Like Rouvali, Hughes also provides an interpretation that’s splendidly articulate and vivid, the symphony sounding more original and forward-looking than usual as a result, an effect especially pronounced in the faster passages of the Andante. There’s even a brief anticipation of the opening of the Fourth Symphony in the writing for bassoons, cellos and double basses just after fig I (5'30") in the first movement. Unlike Rouvali, whose management of dynamics occasionally draws attention to itself, Hughes gives us a very direct performance of the score, free of any interpretative exaggeration. The playing of the Royal Philharmonic Orchestra is first class in all departments, with yearningly expressive strings in the finale’s big theme and a notably propulsive contribution from the timpani.

Hughes’s account of the Third Symphony is equally compelling, clarity and expression once again hallmarks of the interpretation. There’s a strong sense of exhilaration in the first movement and poignancy in the second, aided by the deeply felt playing of the woodwinds. In the finale, Hughes builds the movement to a stirring conclusion, the pace slightly more measured than the otherwise similarly lucid account by Osmo Vänskä, but also more powerful, underpinned by some standout playing from the brass. With the recording in the experienced hands of producer Andrew Keener and engineer Phil Rowlands, it’s no surprise that the sound quality is as commendable as the musicianship. Altogether a terrific start to Rubicon’s new cycle of the Sibelius symphonies.