december 2021

Winner of the 18th International Fryderyk Chopin Piano Competition Warsaw 2021 (Live)

Bruce Liu

Volgers van het recente Chopin Pianoconcours – waarvan u, gezien de enorme kijkcijfers, hoogstwaarschijnlijk één zult zijn – kunnen nu het succes van Bruce Liu vieren met dit prachtige album met live vastgelegde optredens in Warschau.

Hier is een selectie van uitvoeringen van de verschillende podia van de recente International Chopin Piano Competition, gespeeld door de uiteindelijke winnaar, de Canadees Bruce Liu.

Zijn album opent met het laatste werk dat hij speelde in zijn recital in ronde 2, het Andante spianato en Grande Polonaise brillante. Als ik in de jury had gezeten, had ik hem een ​​dikke 10 gegeven voor beide partijen, al was het maar vanwege zijn voortdurend fantasierijke kleurgebruik en variatie in toets. Dit is een van de beste uitvoeringen van de soloversie van dit werk die ik me kan herinneren, en de laatste paar pagina's van leggiero zestiende-tiende triolen zullen je op het puntje van je stoel laten zitten.

Hetzelfde geldt voor de variaties 'Là ci darem la mano', waarmee Liu's programma voor de derde ronde werd afgesloten. Het is een moedige keuze voor een spraakmakende, spannende internationale competitie, en om onder deze omstandigheden een uitvoering van zulke zekerheid en muzikaliteit te produceren, nou ja, je wilt Schumanns oordeel over het werk herhalen en zeggen: 'Petje af, heren!' - en, als het geen 'genie' is, dan zeker 'een groot klaviertalent op weg naar een grote carrière'. Liu's structurele beheersing van het stuk (geholpen door het verstandig weglaten van de overbodige herhalingsmaten in Var 5), de momenten van hoog drama en poëzie, om nog maar te zwijgen van de bravourepassages (luister naar Var 4, met zijn angstaanjagende sprongen hier feilloos nauwkeurig en gebracht met verbluffende snelheid) zijn verdere elementen die dit album zo uitstekend maken.

Tussen deze twee werken hebben we de vier charmant gespeelde, contrasterende mazurka's van Op. 33, een spookachtig, sfeervol verslag van de C sharp minor Nocturne (is het echt een nocturne?), twee Études (misschien had DG de op twee na laatste maat van Op. 10 nr. 4 willen repareren, maar ik ben blij dat ze dat niet hebben gedaan), een briljante dispatch van de A flat major Waltz waarin Liu gevaarlijk dicht bij het ontsporen komt (maar dat niet doet) en een Vierde Scherzo, een uitvoering uit de eerste ronde, die tot de beste behoort die ik ooit heb gehoord.

Kortom, vergeet het Chopin-concourselement van deze release en luister er gewoon naar als een van de meest vooraanstaande Chopin-recitals van de afgelopen jaren, vol volwassenheid, karakter en doel. Ik hoop dat de andere stukken die Bruce Liu speelde (Rondo à la mazur, Ballade nr. 4 en Sonate nr. 2 onder andere) op een gegeven moment beschikbaar zullen zijn. Het is niet iedere artiest – ongeacht leeftijd en ervaring – die liveoptredens van dit kaliber kan leveren zonder microgestuurde montage in de studio.

Here is a selection of performances from the various stages of the recent International Chopin Piano Competition played by the eventual winner, Canadian Bruce Liu.

His album opens with the final work he played in his round 2 recital, the Andante spianato and Grande Polonaise brillante. Had I been on the jury, I would have given him a straight 10 for both parts, if only for his constantly imaginative colouring and variety of touch. This is one of the finest performances of the solo version of this work that I can recall, and the final few pages of leggiero semiquaver triplets will have you on the edge of your seat.

The same is true of the ‘Là ci darem la mano’ Variations, which ended Liu’s third-round programme. It’s a brave choice for a high-profile, tense-making international competition, and to produce a performance of such assurance and musicality under these conditions, well, one wants to echo Schumann’s verdict on the work and say ‘Hats off, gentlemen!’ – and, if not ‘a genius’, then certainly ‘a great keyboard talent heading for a major career’. Liu’s structural grasp of the piece (helped by wisely omitting the redundant repeat bars in Var 5), the moments of high drama and poetry, to say nothing of the bravura passages (listen to Var 4, with its terrifying leaps here unerringly accurate and delivered with jaw-dropping velocity) are further elements that make this album so outstanding.

In between these two works, we have the four charmingly played, contrasted mazurkas of Op 33, a spectral, atmospheric account of the C sharp minor Nocturne (is it really a nocturne?), two Études (perhaps DG would have wanted to patch the antepenultimate bar of Op 10 No 4, but I’m glad they didn’t), a brilliant dispatch of the A flat major Waltz in which Liu comes perilously close to coming off the rails (but doesn’t) and a Fourth Scherzo, a performance from the first round, that ranks among the best I’ve ever heard.

In short, forget the Chopin Competition element of this release and listen to it simply as one of the most distinguished Chopin recitals of recent years, full of maturity, character and purpose. I hope the other pieces Bruce Liu played (Rondo à la mazur, Ballade No 4 and Sonata No 2 among them) will be made available at some point. It is not every artist – of whatever age and experience – who can deliver live performances of this stature without micro-managed editing in the studio.