juli 2021


Duruflé: Complete Organ Works

Thomas Trotter

Een meeslepende reis door Duruflé’s complete orgelmuziek van de immer briljante Thomas Trotter, die de mooiste kleuren put uit het onlangs gerestaureerde King’s College, Cambridge-orgel.

Met de herbouw van het King's College kapelorgel in 2016, gevierd op een prachtige recente dvd-release van Fugue State Films (21/5), heeft het eigen label van het college een beroep gedaan op de diensten van een van zijn lange rij eminente voormalige orgelgeleerden om het op de proef te stellen in de muziek van Maurice Duruflé. Hoewel er geen directe verbinding is tussen Duruflé en King's College, Cambridge, en hoewel het herbouwde orgel niet spreekt met het soort uitgesproken Franse accenten dat we zouden verwachten in een nieuwe kanshebber in het toch al overvolle veld van opnames van Duruflé's orgelmuziek, heeft King's een paar troeven in handen. De eerste is de opmerkelijke veelzijdigheid van het herbouwde orgel - het lijkt te passen bij vrijwel elke denkbare school van orgelmuziek - en de tweede, die bijna die troef overtreft, is de figuur van Thomas Trotter.

Het orgel straalt dat gevoel van kalme uitgestrektheid uit dat Duruflé's schrijven kenmerkt, waarbij betoverende fijnheid van klank wordt gecombineerd met latente kracht en alles helder in beeld wordt gebracht zonder ooit de aandacht op zichzelf te vestigen; iets wat we niet altijd kunnen zeggen als het gaat om inheemse Franse orgels. Met opmerkelijke helderheid van articulatie (prachtig tentoongesteld in een heerlijk borrelend verslag van het Scherzo), buitengewone virtuositeit (adembenemend tentoongesteld in de Toccata) en een instinctief gevoel voor registratie (uitstekend tentoongesteld in de gelaagde Sicilienne), levert Trotter uitvoeringen af ​​die bovenaan de stapel staan ​​als het gaat om meeslepende uitvoeringen van dit repertoire.

Maar er is nog iets anders. Trotter speelt deze muziek al tientallen jaren, kent het van binnen en van buiten en is zo grondig afgestemd op het specifieke idioom dat zijn spel een soort natuurlijke empathie heeft die zo sterk in de muziek huist dat je bijna vergeet dat de uitvoering het werk is van één enkele individuele speler. Ik vind het geweldig hoe hij de muziek helder laat schijnen door die wierookgeladen atmosfeer die zoveel opnames van dit repertoire lijkt te omhullen, zonder het op enigerlei wijze te verstoren. Ik zou willen wijzen op dat moment (ongeveer 4'36") in de 'Alain' Fuga, waar de zon plotseling door de dichte texturen snijdt om het stuk tot zijn werkelijk oogverblindende conclusie te brengen, een moment van bijna extatische openbaring: ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder zo opgewonden ben geweest door deze muziek.

Voeg hier een uitzonderlijk mooie opname van Gary Cole aan toe, die het instrument, de akoestiek en het spel met onberispelijke details heeft vastgelegd zonder enige opoffering van de atmosfeer, en we hebben hier een werkelijk uitzonderlijke orgelrelease.

With the 2016 rebuild of the King’s College chapel organ, celebrated on a magnificent recent DVD release from Fugue State Films (5/21), the college’s own label has called on the services of one of its long line of eminent former organ scholars to put it through its paces in the music of Maurice Duruflé. While there is no direct connection between Duruflé and King’s College, Cambridge, and while the rebuilt organ does not speak with the kind of distinctly French accents we might look for in any new contender in the already very crowded field of recordings of Duruflé’s organ music, King’s have a couple of aces up their sleeve. The first is the remarkable versatility of the rebuilt organ – it seems to suit just about every conceivable school of organ music – and the second, almost trumping that ace, is the figure of Thomas Trotter.

The organ exudes that sense of calm expansiveness which characterises Duruflé’s writing, matching enchanting delicacy of sound with latent power and bringing everything into clear focus without ever drawing attention to itself; which is not something we can always say when it comes to native French organs. With remarkable clarity of articulation (beautifully exhibited in a deliciously bubbling account of the Scherzo), outstanding virtuosity (breathtakingly displayed in the Toccata) and an instinctive feel for registration (superbly exhibited in the multi-layered Sicilienne), Trotter turns out performances that are top of the pile when it comes to compelling performances of this repertory.

But there is something else. Trotter has been playing this music for decades, knows it inside out and is so thoroughly attuned to its distinct idiom that his playing has a kind of natural empathy which so strongly inhabits the music that you almost forget that the performance is the work of a single individual player. I love the way he makes the music shine brightly through that incense-laden atmosphere which seems to shroud so many recordings of this repertory, without actually disturbing it in any way. I would point to that moment (around 4'36") in the ‘Alain’ Fugue where the sun suddenly cuts through the dense textures to bring the piece to its truly dazzling conclusion, a moment of almost ecstatic revelation: I do not recall ever having been so excited by this music before.

Add to this an exceptionally fine recording from Gary Cole, which has captured instrument, acoustic and playing with impeccable detail without any sacrificing of atmosphere, and we have here a genuinely exceptional organ release.