juli 2021

American Quintets

Kaleidoscope Chamber Collective

Een schitterend debuut van het Kaleidoscope Chamber Collective met een boeiend programma, waaronder de première-opname van het Quintet van Florence Price.

Als het doel van een debuut is om te boeien, talent te laten zien, inzicht te bieden in een curatorieel perspectief en de luisteraar nieuwsgierig te maken naar toekomstig potentieel, dan levert het eerste album van Kaleidoscope Chamber Collective dat zeker. Hoe verfrissend – en actueel – om het werk van vrouwelijke componisten te belichten die een renaissance doormaken.

Het album opent met Amy Beach's aangrijpende en grandioze maar weemoedige Quintet, Op 67. Ze vallen dit repertoire aan met gevoeligheid en autoriteit. De eb en vloed en licht en schaduw die ze bereiken door tempoflexibiliteit en textuur zijn geweldig om te horen. De kronkelende en spookachtige strijkmelodieën in verschillende gedaantes van violisten Elena Urioste en Melissa White, altvioolspeler Rosalind Ventris en celliste Laura van der Heijden, en Tom Posters dramatische en zorgvuldig afgemeten pianopassages, bevestigen hun toewijding aan dit repertoire.

Hoewel ik Beach's mannelijke medebroeders niet graag noem, bevestigt dit wel het succes dat ze aanvankelijk behaalde. Als virtuoze pianiste trad Beach op met het Boston Symphony Orchestra, een eersteklas band die onder andere werd gedirigeerd door de gevierde Nikisch. Ze toerde met dit kwintet met het beroemde Kneisel Quartet – vrienden van Brahms, die onlangs Dvořáks American Quartet in première had gebracht. Deze vroege kwartetklankwereld van de Kneisel, en de vaker opgenomen Flonzaleys die hen volgden, vormden een deel van Beachs context.

In Barbers versie van Arnolds gedicht Dover Beach creëert de Kaleidoscope prachtige sonische landschappen, angstig en tumultueus, ter ondersteuning van de welluidende en meesterlijke bastonen van Matthew Rose. Voorgangers in deze rol zijn onder meer Fischer-Dieskau en de componist zelf. Barber, een getrainde bariton, zong op de première-opname uit 1935 – het is een fantastische uitvoering en primaire bron. Met hun gevoelig beheerste portamento's en rubato heeft het Collectief iets van deze sfeer geabsorbeerd, wat ik van harte toejuich.

Tot slot is er de première-opname van Florence Price's minder bekende Quintet. Price was de eerste Afro-Amerikaanse vrouwelijke componist die erkenning kreeg; verbazingwekkend genoeg werd in 2009 een cache van haar manuscripten ontdekt op een verlaten zolder. Het warme, gedurfde geluid van het album wordt hier grimmiger en er is geen gebrek aan flair, met de recitatiefachtige opening, vluchten van virtuositeit en donkere ombres die soms Rachmaninov en Gershwin echoën.

Ik zou graag meer Beach en Price horen die met deze moed, eruditie en aplomb worden uitgevoerd, en kijk reikhalzend uit naar het volgende aanbod van het Collectief.

If the aim of a debut is to captivate, showcase talent, lend insight into a curatorial perspective and leave the listener curious about future potential, then the Kaleidoscope Chamber Collective’s first album certainly delivers. How refreshing – and timely – to highlight the work of women composers experiencing a renaissance.

The album opens with Amy Beach’s arresting and grandiose yet wistful Quintet, Op 67. They attack this repertoire with sensitivity and authority. The ebb and flow and light and shade they achieve through tempo flexibility and texture are great to hear. The sinuous and haunting string melodies in various guises by violinists Elena Urioste and Melissa White, viola player Rosalind Ventris and cellist Laura van der Heijden, and Tom Poster’s dramatic and carefully gauged piano passages, affirm their commitment to this repertoire.

Although I’m loath to mention Beach’s male confrères, doing so confirms the success she initially achieved. A virtuoso pianist, Beach performed with the Boston Symphony Orchestra, a first-rate band conducted among others by the celebrated Nikisch. She toured this Quintet with the renowned Kneisel Quartet – friends of Brahms, who had quite recently premiered Dvořák’s American Quartet. This early quartet sound world of the Kneisel, and the more often-recorded Flonzaleys who followed them, formed part of Beach’s context.

In Barber’s setting of Arnold’s poem Dover Beach, the Kaleidoscope create beautiful sonic landscapes, angsty and tumultuous, supporting the mellifluous and masterful bass tones of Matthew Rose. Predecessors in this role include Fischer-Dieskau and the composer himself. Barber, a trained baritone, sang on the 1935 premiere recording – it’s a fantastic performance and primary source. With their sensitively managed portamentos and rubato, the Collective have absorbed something of this atmosphere, which I wholeheartedly applaud.

Finally comes the premiere recording of Florence Price’s less-known Quintet. Price was the first African American woman composer to gain recognition; amazingly, a cache of her manuscripts was discovered in an abandoned attic in 2009. The warm, gutsy sound of the album gets grittier here, and there is no lack of flair, with the recitative-like opening, flights of virtuosity and dark ombres sometimes echoing Rachmaninov and Gershwin.

I’d be delighted to listen to more Beach and Price performed with this courage, erudition and aplomb, and keenly anticipate the Collective’s next offering.