mei 2021

Nordic Rhapsody

Johan Dalene & Christian Ihle Hadland

Violist Johan Dalene – winnaar van het prestigieuze Carl Nielsen Concours in 2019 – en pianist Christian Ihle Hadland betoveren in oude en nieuwe Scandinavische muziek.

Artistieke hoogstandjes van deze begaafde jonge Zweedse virtuoos, en verder bewijs dat zijn oogverblindende debuutalbum met de Barber- en Tchaikovsky-concerten (2/20) geen eendagsvlieg was. Het spel van Johan Dalene bezit inderdaad zo'n tastbare volwassenheid, intelligentie en kalmte dat zelfs een (durf ik het te zeggen) oude klassieker uit het vioolrepertoire zoals Sindings Suite in a-mineur klinkt alsof het net nieuw is, met het Adagio-middenstuk vormgegeven met opvallende welsprekendheid. Het is een soortgelijk verhaal als Griegs aanbiddelijke Eerste Sonate, waarin Dalene een voedzame band smeedt met Christian Ihle Hadland (wiens bijdrage intens sympathiek en behendig in evenwicht is). Bij de zwierige finale van Allegro molto vivace kiezen deze nieuwkomers ervoor om de herhaling te negeren, maar dat doet er weinig toe in de context van een lezing die zo vol is van frisse passie en recreatieve flair.

Dalene boeit ook in drie stukken uit de set van Zes stukken, Opus 79, die Sibelius tussen 1915 en 1917 schreef (luister naar echo's van de Humoresques voor viool en orkest van dezelfde componist uit dezelfde periode), en zijn oordeelkundig soepele en zangerige behandeling van Stenhammars Twee sentimentele romances uit 1910 maakt dat ik ongeduldig ben om hem te horen in, laten we zeggen, de sonates van Fauré en het Elgar Concerto. Ook bezwerend is Notturno e danza van de Fin Einojuhani Rautavaara (1928-2016), gecomponeerd in 1993 en gebruikt als teststuk voor de Juvenalia Kamermuziekwedstrijd in Espoo in 1995; materiaal uit het magisch serene eerste deel werd vervolgens opgenomen in het derde deel van zijn Zevende symfonie (Engel van het Licht). Last but not least is er een jeugdig aanbod van Nielsen in de vorm van een nogal aanstekelijke Romance in D van rond 1883 (het jaar daarop begon hij zijn studie aan de Royal Academy of Music in Kopenhagen).

Een release om van te smullen, dit, met bewonderenswaardig realistisch geluid van Jens Braun, evenals deskundige notities van onze eigen Andrew Mellor.

Artistry of a high order from this gifted young Swedish virtuoso, and further proof that his dazzling debut album pairing the Barber and Tchaikovsky Concertos (2/20) was no flash in the pan. Indeed, Johan Dalene’s playing possesses such palpable maturity, intelligence and composure that even a (dare I say it) hoary staple of the violin repertoire such as Sinding’s Suite in A minor sounds positively newly minted, its Adagio centrepiece shaped with conspicuous eloquence. It’s a similar tale with Grieg’s adorable First Sonata, in which Dalene forges a nourishing rapport with Christian Ihle Hadland (whose contribution is intensely sympathetic and deftly poised throughout). Come the dashing Allegro molto vivace finale, these newcomers elect to ignore the repeat – but it matters little in the context of a reading so brimful of fresh-faced ardour and recreative flair.

Dalene also captivates in three from the set of Six Pieces, Op 79, that Sibelius wrote between 1915 and 1917 (listen out for echoes of the same composer’s Humoresques for violin and orchestra from the same period), and his judiciously pliable and songful handling of Stenhammar’s Two Sentimental Romances from 1910 makes me impatient to hear him in, say, the Fauré sonatas and Elgar Concerto. Haunting, too, is Notturno e danza by the Finn Einojuhani Rautavaara (1928-2016), composed in 1993 and used as a test piece for the 1995 Juvenalia Chamber Music Competition in Espoo; material from the magically serene first section was subsequently incorporated into the third movement of his Seventh Symphony (Angel of Light). Last but not least, there’s a youthful offering by Nielsen in the shape of a rather fetching Romance in D from around 1883 (the following year he began his studies at Copenhagen’s Royal Academy of Music).

A release to relish, this, boasting admirably realistic sound courtesy of Jens Braun, as well as expert notes by our own Andrew Mellor.