september 2023

Voyager

Munich Opera Horns

Het eigen label van het Bayerisches Staatsorchester heeft niet op zijn lauweren gerust (drie Gramophone Awards in het eerste jaar), maar blijft uitbreiden en ontdekken; dit album van de Münchense Operahoorns is boeiend.

Als je van het geluid van Duits-romantische hoorns houdt, is dit album iets voor jou. Met twee miniaturen voor een kwartet alpenhoorns als hoogtepunt en staart is dit een onderhoudend programma met stukken voor drie, vier, acht of – in de arrangementen van Strauss – negen hoorns. De getoonde werken volgen de progressie van hoorns in groepen of als een sectie van de natuurlijke instrumenten die Antoine Reicha schreef in zijn 24 Trios voor drie hoorns (gecomponeerd en gepubliceerd vóór 1815) tot de moderne ventielinstrumenten die de in München wonende Griekse componist Konstantia Gourzi (b1962) gebruikte in haar onlangs in opdracht geschreven symfonisch gedicht voor hoornoctet, Voyager 2 (2022), dat ze hier dirigeert.

Het bereik van de sonoriteit die Gourzi van haar ensemble verlangt, is groter dan in enig ander werk, inclusief syllabische gezangen en ademhaling. Het resultaat is een rijk evocatief sonisch tapijt in zeven secties, doorlopend spelend, van geen geringe muzikale interesse. Strauss' Tweede Concerto (1942) gaat zeer overtuigend over naar het all-horn formaat, gemaakt door een van de belangrijkste spelers van de groep, Pascal Deuber, hoewel het Johannes Dengler is die de solorol op zich neemt, Deuber leidt het 'orkest'. Nog dwingender is echter de Daphne-Fantasie, opgebouwd uit thema's en motieven uit Strauss' opera uit 1938; de selectie en de algehele setting zijn echter van Deuber, dus hij zou echt de componist-credit moeten krijgen, niet alleen als arrangeur.

Als de vijf andere werken op een minder verheven niveau opereren, kunnen ze het oor nog steeds betoveren. De subset van Reicha's trio's zorgt voor meer dan alleen tonaal en textuurcontrast, net als de omlijstende alpenhoornkwartetten van Hans-Jürg Sommer (geb 1950) en Urs Vierlinger (geb 1964). Waldlied van Oskar Franz (1843-86) biedt een voorproefje van Duitse romantiek die niet Weber of Schumann was, en leidt hier op intrigerende wijze naar de zachte, meer neoklassieke Pavane uit Dubois' kwartet uit 1962. De 11 leden van Munich Opera Horns - bijgestaan ​​door Fabian Schroder in Voyager 2 - spelen met grote finesse en het geluid van BSO Recordings is voorbeeldig.

If you love the sound of German-Romantic horns, this album is for you. Topped and tailed by two miniatures for a quartet of alphorns, this is an entertaining programme of pieces for three, four, eight or – in the arrangements of Strauss – nine horns. The works featured trace the progression of horns in groups or as a section from the natural instruments written for by Antoine Reicha in his 24 Trios for three horns (composed and published before 1815) to the modern valved instruments deployed by Munich-resident Greek composer Konstantia Gourzi (b1962) in her newly commissioned tone poem for horn octet, Voyager 2 (2022), which she conducts here.

The range of sonority Gourzi requires from her ensemble is wider than in any of the other works, including syllabic chanting and breathing. The result is a richly evocative sonic tapestry in seven sections, playing continuously, of no mean musical interest. Strauss’s Second Concerto (1942) transfers very convincingly to the all-horn format, made by one of the group’s principal players, Pascal Deuber, although it is Johannes Dengler who takes the solo role, Deuber leading the ‘orchestra’. Even more compelling, however, is the Daphne-Fantasie, built of themes and motifs from Strauss’s 1938 opera; the selection, though, and overall setting are Deuber’s, so he should really receive the composer credit, not just as arranger.

If the five other works operate on a less elevated level, they can still enchant the ear. The subset of Reicha’s Trios make for more than just tonal and textural contrast, as do the framing alphorn quartets by Hans-Jürg Sommer (b1950) and Urs Vierlinger (b1964). Waldlied by Oskar Franz (1843-86) provides a taste of German Romanticism that was not Weber or Schumann, and here leads intriguingly into the gentle, more neoclassical Pavane from Dubois’s 1962 Quartet. The 11 members of Munich Opera Horns – joined by Fabian Schroder in Voyager 2 – play with great finesse and BSO Recordings’ sound is exemplary.